Rahman ÇAKIR

Şiddet olgusu, günlük yaşamda sürekli devam eden ve şekilleri esnek olan bir baskı odağıdır. Çocuklar ve bazı insanlar ilişkilerinde mesajlarını bu yolla vermeye, dikkat çekmeye ve yaptırım uygulamaya çalışırlar. Şiddetin insanlık suçu ve insan hakları ihlali bir davranış ve yöntem olarak görülmesine rağmen her dönem varlığını artarak devam ettirmesi ve uygulayıcıların çocuk yaşlara kadar inmesi, üzerinde çalışmayı ve önlem almayı zorunlu kılmaktadır. Toplumda şiddetin azaltılmasının en önemli yolu, çocukları sağlıklı ve şiddet ortamından mümkün olduğunca uzak yetiştirmektir. Bu çalışma; gençlerin şiddet eğilimleri, şiddeti öğrenme yolları ve iletişimde bulunduğu kişiye görünür zarar vermeyi hedefleyen fiziksel şiddeti, uygulayan ve uygulanan bireyler üzerindeki etkilerini konu edinmektedir. Amaç; çocukların gelişim süreçlerinde davranış pekişmesi aşamasında sorunlarını çözmek ve isteklerini yerine getirmek için başvurdukları fiziksel/sözel şiddeti nerelerden ve nasıl öğrendikleri, bu davranışı sergilemek için kendilerini hangi gerekçelerle ikna ettikleri ve bu davranışı önleme yollarını tartışmaktır. Araştırmada, HEGEM (Şiddetle Mücadele Vakfı) vakfının Malatya merkez ilçede 2017-2018 eğitim - öğretim yılında liselerde ikinci sınıfta öğrenim gören 3.533 öğrenciye, alan araştırması kapsamında 71 sorudan oluşan ölçme aracı uygulamıştır. Bu çalışmada adı geçen ölçme aracında yer alan 27-45 arası okul(içi ve çevresi), aile ve arkadaş çevresi kaynaklı şiddet soruları kullanılmıştır. Veriler SPSS 16.0 paket programı aracılığı ile çözümlenmiş ve yorumlanmıştır. Elde edilen bulgular, Türkiye’de fiziksel/sözel şiddetin çocuk yaşta öncelikle aileden öğrenildiğini, arkadaş ve okul çevresi ile pekiştiğini, fiziksel/sözel şiddet görmenin şiddet ve suçlu davranışları uygulamayı körüklediğini ve fiziksel şiddetin her kesimde görülebileceğini göstermektedir.

Anahtar Kelimeler: Şiddet, Şiddet Davranışı, Lise Öğrenci, Gençlik ve Şiddet