Züleyha Hande AKATA

Yazınsal metinlerin kurgusunu şekillendirmede önemli bir işlev üstlenen dil kullanımları, postmodern romanda algı kırıcı özelliğiyle ön plâna çıkar. Dilsel göstergeler, postmodern romanda mekân kurgusu ve okurun algısına sunuluşunda soyutlama işlevini üstlenir. Soyutlama, ortak bir gösterilene işaret etmeyen ve bir gerçeklik olarak algılanmak isteyen simülakrlar ile sağlanır. Siyah Hatıralar Denizi’nde olay örgüsünü şekillendiren bir yapıda karşımıza çıkan mekân, simülakrlaşan göstergeler aracılığı ile sunulur. Postmodern kültürün ürünü olan soyut ve bireysel dünya algısına hizmet eden simülakrlar, gösterileni karşılayan göstergelerle postmodern roman düzleminde mekân kurgusunun tekrar tekrar kurgulanabilir bir yapıda oluşuna hizmet eder.

Yazınsal bir metnin çözümlenmesine girişildiğinde çoğunlukla ilk çıkış noktasını dilsel göstergeler oluşturur. Dilsel göstergelerden hareketle yazınsal bir metni çözümleme çabası ve çağrışımlardan ziyade göstergelerin sunduğu görünümlerin ön plâna çıkarılması, disiplinlerarası bir çalışma olarak dil ve edebiyatı ortak paydada buluşturan bir yöntemdir. Postmodern romanda mekânın dilsel ögeler üzerinden nasıl yaratıldığının tespit ve çözümlenmesini amaçlayan bu çalışmada, dilbilim, anlambilim ve göstergebilimin yöntem ve tekniklerinden faydalanılarak simülakrlaşma aşamaları değerlendirilmeye çalışılacaktır. Simülakrlaşan dil kullanımlarının incelenmesi, yeni dünya algısının çözümlenmesine de olanak sunacaktır.

Anahtar Kelimeler: Siyah Hatıralar Denizi, Postmodern Roman, Mekân, Dilbilimsel İnceleme, Simülakr.