Mustafa BOZ

Âşıklık geleneği yüzlerce yıldır sürdürülen kadim bir gelenektir. Bu gelenek –diğer pek çok gelenekte olduğu gibi- süreç içerisinde değişmiş ve dönüşmüştür. İcra ortamlarının gittikçe kaybolması, âşıkların toplumda karşıladığı işlevleri başka aktörlerin üstlenişi ve genç kuşağın bu sanata ilgisizliği gibi nedenler yok olma endişesini de beraberinde getirmiş ve geleneği dönüştürmüştür. Geleneğin en temel sorunlarından birisi, âşıklık geleneğine gençlerin ilgisizliği konusudur. Bu makale genç kuşakların ilgisizliğinin uygulamalı halk bilimi yaklaşımlarıyla nasıl değiştirilebileceğine ve bu yaklaşımlarla âşıklık geleneğinin kendisine nasıl yeni aktarıcılar bulabileceğine odaklanmaktadır. Makalede müzecilik ve reklam örneklerinden yola çıkılarak âşıklık geleneğinin yeni icra ortamları ve aktörleri tartışmaya açılmıştır. Örneklerden hareketle uygulamalı halk bilimi yaklaşımları aracılığıyla âşıklık geleneğinin yeni icracılar ve icra ortamları bulabileceği ve bunun âşıklık geleneğine olan ilgiyi arttırabileceği sonucuna ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler: âşıklık, uygulamalı halk bilimi, aktarım sorunları, yeni icra ortamları ve aktörleri.